مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغٰى  

Göz (gördüğünden) şaşmadı ve (onu) aşmadı.

لَقَدْ رَاٰى مِنْ اٰيَاتِ رَبِّهِ الْـكُبْرٰى  

Andolsun, o, Rabbinin en büyük alametlerinden bir kısmını gördü.

اَمْ لِلْاِنْسَانِ مَا تَمَنّٰىۘ  

Yoksa insan (kayıtsız şartsız), her temenni ettiği şeye sahip mi olacaktır?

وَكَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّمٰوَاتِ لَا تُغْن۪ي شَفَاعَتُهُمْ شَيْـٔاً اِلَّا مِنْ بَعْدِ اَنْ يَأْذَنَ اللّٰهُ لِمَنْ يَشَٓاءُ وَيَرْضٰى  

Göklerde nice melekler vardır ki onların şefaatleri; ancak Allah’ın izniyle, dilediği ve hoşnut olduğu kimselere yarar sağlar.

اَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ اُخْرٰىۙ  

Hiçbir günahkâr, başkasının günah yükünü yüklenmez.

وَاَنْ لَيْسَ لِلْاِنْسَانِ اِلَّا مَا سَعٰىۙ  

İnsan için ancak çalıştığı vardır.

وَاَنَّ اِلٰى رَبِّكَ الْمُنْتَهٰىۙ  

Şüphesiz en son varış Rabbinedir.

وَاَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْاُنْثٰىۙ  

Şüphesiz O, iki eşi, erkeği ve dişiyi, (rahme) atıldığında az bir sudan (meniden) yaratmıştır.

مِنْ نُطْفَةٍ اِذَا تُمْنٰىۖ  

وَاَنَّ عَلَيْهِ النَّشْاَةَ الْاُخْرٰىۙ  

Şüphesiz tekrar diriltmek de O’na aittir.

وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَۙ  

وَاَنْتُمْ سَامِدُونَ  

فَاسْجُدُوا لِلّٰهِ وَاعْبُدُوا ۩  

Haydi Allah’a secde edin ve O’na kulluk edin.