وَاِنَّكَ لَعَلٰى خُلُقٍ عَظ۪يمٍ  

Sen elbette yüce bir ahlâk üzeresin.

وَلَا تُطِـعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَه۪ينٍۙ  

Yemin edip duran, aşağılık, daima kusur arayıp kınayan, durmadan söz taşıyan, iyiliği hep engelleyen, saldırgan, günaha dadanmış, kaba saba; bütün bunların ötesinde bir de soysuz olan kimseye mal ve oğulları vardır diye, sakın boyun eğme.

هَمَّازٍ مَشَّٓاءٍ بِنَم۪يمٍۙ  

مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ اَث۪يمٍۙ  

عُتُلٍّ بَعْدَ ذٰلِكَ زَن۪يمٍۙ  

اَنْ كَانَ ذَا مَالٍ وَبَن۪ينَۜ  

اِذَا تُتْلٰى عَلَيْهِ اٰيَاتُنَا قَالَ اَسَاط۪يرُ الْاَوَّل۪ينَ  

Âyetlerimiz kendisine okunduğu zaman, “Öncekilerin masalları!” der.

يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ اِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَط۪يعُونَۙ  

Baldırların açılacağı (işlerin zorlaşacağı) ve kâfirlerin secdeye çağrılıp da gözleri düşmüş ve kendilerini zillet kaplamış bir hâlde buna güç yetiremeyecekleri günü (Kıyamet gününü) düşün. Hâlbuki onlar sağlıklarında secde etmeye çağrılıyorlar (ve buna yanaşmıyorlar)dı.

خَاشِعَةً اَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌۜ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ اِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ  

وَاِنْ يَكَادُ الَّذ۪ينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِاَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ اِنَّهُ لَمَجْنُونٌۢ  

Şüphesiz inkâr edenler Zikr’i (Kur’an’ı) duydukları zaman neredeyse seni gözleriyle devirecekler. (Senin için,) “Hiç şüphe yok o bir delidir” diyorlar.

وَمَا هُوَ اِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَم۪ينَ  

Hâlbuki o (Kur’an), âlemler için ancak bir öğüttür.