فَاَمَّا مَنْ اُو۫تِيَ كِتَابَهُ بِيَم۪ينِه۪ فَيَقُولُ هَٓاؤُ۬مُ اقْرَؤُ۫ا كِتَابِيَهْۚ  

İşte o vakit, kitabı kendisine sağından verilen kimse der ki: “Gelin, kitabımı okuyun!”

اِنّ۪ي ظَنَنْتُ اَنّ۪ي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْۚ  

“Çünkü ben, hesabımla karşılaşacağımı zaten biliyordum.”

فَهُوَ ف۪ي ع۪يشَةٍ رَاضِيَةٍۙ  

Artık o, hoşnut bir hayat içindedir.

ف۪ي جَنَّةٍ عَالِيَةٍۙ  

Yüksek bir cennettedir.

قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ  

Onun meyveleri sarkar (kolaylıkla devşirilebilir).

كُلُوا وَاشْرَبُوا هَن۪ٓيـٔاً بِمَٓا اَسْلَفْتُمْ فِي الْاَيَّامِ الْخَالِيَةِ  

(Onlara şöyle denir:) “Geçmiş günlerde yaptıklarınıza karşılık, afiyetle yiyin, için.

وَاَمَّا مَنْ اُو۫تِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِه۪ فَيَقُولُ يَا لَيْتَن۪ي لَمْ اُو۫تَ كِتَابِيَهْۚ  

Kitabı kendisine sol tarafından verilen ise şöyle der: “Keşke kitabım bana verilmeseydi.”

وَلَمْ اَدْرِ مَا حِسَابِيَهْۚ  

“Hesabımın ne olduğunu da bilmeseydim.”

يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَۚ  

“Keşke ölüm her şeyi bitirseydi.”

مَٓا اَغْنٰى عَنّ۪ي مَالِيَهْۚ  

“Malım bana hiçbir yarar sağlamadı.”

هَلَكَ عَنّ۪ي سُلْطَانِيَهْۚ  

“Saltanatım da yok olup gitti.”

خُذُوهُ فَغُلُّوهُۙ  

(Allah, şöyle der:) “Onu yakalayıp bağlayın.”

ثُمَّ الْجَح۪يمَ صَلُّوهُۙ  

“Sonra onu cehenneme atın.”

ثُمَّ ف۪ي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعاً فَاسْلُكُوهُۜ  

“Sonra uzunluğu yetmiş arşın olan zincire vurun onu.”

اِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللّٰهِ الْعَظ۪يمِۙ  

“Çünkü o, azamet sahibi Allah’a iman etmiyordu.”

وَلَا يَحُضُّ عَلٰى طَعَامِ الْمِسْك۪ينِۜ  

“Yoksulu doyurmağa teşvik etmiyordu.”

تَنْز۪يلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَم۪ينَ  

O, âlemlerin Rabbi tarafından indirilmedir.

وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْاَقَاو۪يلِۙ  

Eğer (Peygamber) bize isnat ederek bazı sözler uydurmuş olsaydı, mutlaka onu kudretimizle yakalardık.

لَاَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَم۪ينِۙ