وَاِنَّهُ لَف۪ي زُبُرِ الْاَوَّل۪ينَ

İsim cümlesidir.  وَ  atıf harfidir. Matuf ve matufun aleyhin hükümde ortak olduğunu belirtir. İkisi arasında tertip (sıra) olduğunu göstermez. Vav ile yapılan atıfta matuf ve matufun aleyh yer değiştirebilir. (Arapça Dilbilgisi Ayetlerle Nahiv Bilgisi)

اِنَّ  tekid harfidir. İsim cümlesinin önüne gelir. İsmini nasb, haberini ref eder.  هُ  muttasıl zamiri  اِنَّ ’nin ismi olarak mahallen mansubdur.

لَ  harfi  اِنَّ ’nin haberinin başına gelen lam-ı muzahlakadır. 

ف۪ي زُبُرِ  car mecruru  اِنَّ ’nin mahzuf haberine mütealliktir.  الْاَوَّل۪ينَ  muzâfun ileyh olup cer alameti  ى ’dir. Cemi müzekker salim kelimeler harfle îrablanırlar. 

وَاِنَّهُ لَف۪ي زُبُرِ الْاَوَّل۪ينَ

Ayet, وَ ’la 192. ayetteki …لَتَنزِیلُ  cümlesine atfedilmiştir. Atıf sebebi hükümde ortaklıktır.

اِنَّ  ve lam-ı muzahlaka ile tekid edilmiş, sübut ve istimrar ifade eden isim cümlesi, faide-i haber inkârî kelamdır. Cümlede îcâz-ı hazif sanatı vardır.  لَف۪ي زُبُرِ الْاَوَّل۪ينَ  car-mecrur,  اِنَّ ‘nin mahzuf haberine mütealliktir.

İsim cümleleri, mübteda ve haberden oluşur. Zaman ifade etmez. Asıl kuruluş sebebi; müsnedin, müsnedün ileyh için sabit olduğunu ifade etmektir.  İsim cümlesinin haberi müfred ya da isim cümlesi olursa asıl konulduğu mana olan sübutu (sabit olması) veya bazı karinelerle istimrarı (devamlılığı) ifade eder. İstimrar ifadesi daha çok medh ve zem durumlarında olur. (Fatma Serap Karamollaoğlu, Kur'an Işığında Belâgat Dersleri Meânî İlmi)

Yalnızca bir isim cümlesi bile devam ve sübut ifade ettiğinden,  اِنَّ , isim cümlesi ve lam-ı muzahlaka olmak üzere birden fazla tekid ihtiva eden bu ve benzeri cümleler çok muhkem/sağlam cümlelerdir. 

Bu suredeki haberlere, kıssalara, Hz.Peygamber’e ve inzar şekillerine inanmayanlar olduğu için cümle inkârî formda gelmiştir. 

الزبر  kitaplar demektir, tekili زبُورِ ’dur.  رسول  kelimesinin çoğulunun  رُسُل  gelmesi gibi. (Kurtubi)

Buradaki  هُ  zamirinin, özellikle, (bu surede bahsedilen) haberlere ve kıssalara raci olması muhtemel olduğu gibi bununla Kur'an'ın sıfatının, Hz. Muhammed 'in sıfatının ya da bütün inzar ve uyarma şekillerinin kastedilmiş olması da muhtemeldir. (Fahreddin er-Râzî)