الٓمٓ۠

  الٓمٓ۠  Hurûf-u mukattaâ harfleridir.

الٓمٓ۠

 Kelama en güzel giriş şekillerinden biri de kelamın konusuyla alakalı bir şeyle başlamaktır. Böylece kelamın maksadına işaret edilmiş olur. Surenin bu ilk ayeti berâat-i istihlâl sanatının güzel bir örneğidir. Hurûf-u mukattaâ ile başlayan bütün sureler buna örnektir. Çünkü muhatabın dikkatini celbeder ve dinlemeye teşvik eder. (Kur’an Işığında Belâgat Dersleri Bedî’ İlmi)

Tefsir alimleri surelerin başlarındaki bu harfler hakkında farklı görüşlere sahiptir. Âmir eş-Şâbi, Süfyan es-Sevri ve bir grup muhaddis şöyle demiştir: Bunlar Allah'ın Kur'an-ı Kerim’de sakladığı bir sırdır. Yüce Allah'ın, her bir kitabında böyle bir sırrı vardır. Bunlar, yüce Allah'ın bilgisini yalnızca kendisine sakladığı müteşabih ayetler arasında yer alırlar. Bunlar hakkında birşey söylemek gerekmez. Biz bunlara iman eder ve Allah'tan geldikleri gibi okuruz. (Kurtubî)

Aynı mukattaâ harfleriyle başlayan surelerin aralarında mana veya konu açısından bir yakınlık vardır.

Hurûf-u mukattaâ ile başlayan surelerde hurûf-u mukattaâ ayetinden sonra ya kitap, ya tenzîre ya Kur'an zikredilmiştir. Bu surelerde hep mucize olan şeyler zikredilmiştir. Ankebut suresinde de izah edildiği gibi, bu surelerin başlarına bu harfler getirilmiştir. Bu surenin başında da bir mucizeden bahsedilmektedir. Bu da, gaybdan (istikbalden) haber vermedir. Dolayısıyla dinleyen uyansın, onu bütün kalbiyle dinlemeye yönelsin, böylece de o mucize kendisine söylensin ve zihninde yer etsin diye, başına, manası bilinmeyen harfler getirilmiştir.(Fahreddin er-Râzî ve Âşûr)