Yukarıda 18-20. âyetlerde insanın var oluşu ve mahiyetine ilişkin ilâhî lütuflar özetlenmişti; burada ise onu çevreleyen ve varlığını sürdürmesi için gerekli ve faydalı olan haricî nimetlerin başlıcaları hatırlatılmaktadır. Bu hatırlatmanın amacı da hem muhatabı Allah’ın kudretinin büyüklüğü hakkında bilgilendirip iman etmesini veya inancını güçlendirmesini sağlamak hem de onu bu lütuflarından dolayı Allah’a minnet ve şükran hisleriyle ibadet etmeye, buyruklarına göre yaşamaya yöneltmektir.

وَعِنَباً وَقَضْباًۙ

عِنَباً  ve  قَضْباً  kelimeleri atıf harfi و ‘la  حَباًّ ‘e mütealliktir.

وَعِنَباً وَقَضْباًۙ

Ayet önceki ayetin devamıdır.

عِنَباً , önceki ayetteki  حَباًّۙ ‘e , قَضْباًۙ  ise  عِنَباً ‘e atfedilmiştir. Atıf sebepleri temâsüldür. Kelimelerdeki nekrelik, kesret, nev ve tazim ifade eder.