اَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمٰنِ وَلَداًۚ

اَنْ  masdar harfidir.  دَعَوْا  fiili mahzuf elif üzere mukadder damme ile mebni mazi fiildir. Zamir olan çoğul  و ’ı fail olup mahallen merfûdur.

لِلرَّحْمٰنِ  car mecruru  دَعَوْا  fiiline müteallıktır.  وَلَداً  mef’ûlun bih olup fetha ile mansubdur.

اَنْ  ve masdar-ı müevvel, mahzuf  لِ  harf-i ceriyle birlikte يتفطّرن ، وتنشقّ ، وتخرّ  fiillerine müteallıktır.

اَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمٰنِ وَلَداًۚ

اَنْ  ve akabindeki  دَعَوْا  cümlesi, masdar teviliyle başında takdir edilen bir  ل  harf-i ceriyle birlikte  يتفطّرن  ، وتنشقّ  ، وتخرّ  fiillerine müteallıktır. Masdar-ı müevvel, müspet mazi fiil sıygasında gelerek hudûs, temekkün ve istikrar ifade etmiştir.

Ayette mütekellim Allah Teâlâ olduğu halde  الرَّحْمٰنِ  isminin zikredilmesi  tecrîd sanatıdır. Mef’ûl olan  وَلَداًۚ ’deki tenvin cins ve tahkir ifade eder.

Ayette mütekellim Allah Teâlâ olduğu halde  الرَّحْمٰنِ  isminin zikredilmesi  tecrîd sanatıdır.

تَكَادُ ’nun illeti (mef’ûlün lehi) olmak ya da  ل 'ın hazfı ve fiilin ona yanaşması ile nasba;  ل ’ın izmari ile veya önceki ayetteki  مِنْهُ ’daki  هُ ’dan bedel olarak cerre; mahzuf mübtedanın haberi olarak da ref'e ihtimali de vardır. Takdiri şöyledir: الموجب لذلك أن دعوا (Bunun nedeni davet etmeleri idi.)

Ya da önceki ayetteki  هَداًّۙ ’in faili olmak üzere merfûdur. Yani  هدا أي هدها دعاء الولد للرحمن (Onu Rahman'a çocuk nispet etmeleri devirdi). 

İkinci mef’ûlle yetinilmesi onun adına iddia edilen her şeyi kapsaması içindir. (Beyzâvî)