“Artık bir daha ölmeyeceğiz değil mi?” anlamındaki soru cümlesi, cennet hayatının sonsuzluğu konusunda bir kuşku ifadesi değil, orada bulunanların, nâil oldukları nimetlerden dolayı hissettikleri şaşkınlık ve mutluluğun büyüklüğünden dolayı söylenecek bir sözdür (Râzî, XXVI, 139). “Önceki ölüm”le bireyin dünya hayatının son bulduğu ölümü kastedilmiştir. “Amel sahipleri böylesi bir kurtuluş için çalışmalıdırlar” ifadesi ise âhiret mutluluğunu kazanmanın, dünyada bu uğurda harcanacak çabaya bağlı olduğunu göstermektedir. 

اَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّت۪ينَۙ

Hemze istifham harfidir.  مَا نَحْنُ بِمَيِّت۪ينَۙ  cümlesi, atıf harfi  فَ  ile mukadder sözün mekulü’l-kavline matuf olup, mahallen mansubdur. Takdiri, قال أهل الجنّة : «أنحن مخلّدون فما نحن بميّتين (Cennet ehli "Biz ölümsüzüz, ölmeyiz" dedi.) şeklindedir.

مَا  olumsuzluk harfi olup  لَيْسَ  gibi amel ederek ismini ref, haberini nasb eder. 

اَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّت۪ينَۙ

Ayet, mukadder bir söze matuftur. Takdiri, قال أهل الجنّة (Cennet ehli dedi ki…) olabilir. Cümle, istifham üslubunda talebî inşâî isnaddır. Sübut ifade eden menfi isim cümlesi, faide-i haber inkârî kelamdır.  نَحْنُ , mübtedadır. Lafzen mecrur, mahallen merfû olan  مَيِّت۪ينَۙ  haberdir.  بِ  harf-i ceri tekid ifade eden zaid harftir.

اَفَمَا ’daki  فَ ’nin atfedildiği şey hazf edilmiş olup mana şöyledir: Biz ebedi kılınıp nimetlere gark edileceğiz ve bir daha ölmeyecek, azap da görmeyeceğiz değil mi? بِمَيِّت۪ينَۙ  ifadesi  بمائتين  şeklinde de okunmuştur. Mana şöyledir: Müminlerin durumu ve sıfatı şudur ki Allah, -onların amellerini bildiği için- (ilk ölümlerinden başka ölüm tatmayacaklarına) hükmetmiştir. (Keşşâf)