İlk üç âyette üzerlerine yemin edilerek muhatapların dikkatleri çekilen şeyler bazı tefsircilere göre rüzgâr, fırtına, bulut gibi tabiat olaylarıdır (bk. Zâriyât 51/1-4). Diğer tefsircilere göre ise daha sonraki üç âyette olduğu gibi bunlarla da Cebrâil, melekler, vahiy ve kitap kastedilmiştir.

Melekler vahyi getirirken rüzgârlar gibi esmişler, yeryüzünde Allah’ın dinini yaymışlar, getirdikleri vahiy sayesinde inkârcılık ve cehalet yüzünden ölü hale gelen ruhlar dirilmiş, hak ile bâtıl birbirinden ayrılmış, insanların tövbe edip arınmaları sağlanmıştır (Zemahşerî, IV, 202; bilgi için bk. Râzî, XXX, 264-268; İbn Âşûr, XXIX, 419-423; Ateş, X, 264-266).

عُذْراً اَوْ نُذْراًۙ

عُذْراً , amili ism-i fail olan  الْمُلْقِيَاتِ ‘nın mef’ûlun lieclihi olup fetha ile mansubdur.

İsm-i failin fiil gibi amel şartları şunlardır: 

1. Harf-i tarifli (ال) olmalıdır.  2. Haber olmalıdır. 3. Sıfat olmalıdır.  4. Hal olmalıdır. 

5. Kendisinden önce nefy (olumsuzluk) edatı bulunmalıdır. 6. Kendisinden önce istifham (soru) edatı bulunmalıdır.

Şartlardan birinin bulunması amel etmesi için yeterlidir. Bu amel şartlarından birini taşıyan ism-i fail kendisinden sonra fail ve mef’ûl alabilir. Bu fail veya mef’ûl bazen ism-i failin muzâfun ileyhi konumunda da gelebilir. İsm-i fail tercüme edilirken umumiyetle muzari manası verir. Nadiren mazi manası da olabilir. (Arapça Dilbilgisi Ayetlerle Nahiv Bilgisi) 

عُذْراً اَوْ نُذْراًۙ

عُذْراً , önceki ayetteki  الْمُلْقِيَاتِ ‘nın mef’ûlun lieclihidir. Veya  ذِكْراً ‘dan bedeldir.  نُذْراً  kelimesi atıf harfi  اَوْ  ile  عُذْراً ‘e atfedilmiştir. Cihet-i camiâ tezattır. Masdar vezninde gelerek mübalağa ifade eden bu kelime arasında muvazene, cinas-ı nakıs ve reddü’l-acüz ale’s-sadr sanatları vardır.

عُذْراً - نُذْراًۙ  kelimeleri arasında tıbâk-ı hafî vardır. (Safvetü’t Tefâsir)