اُو۬لٰٓئِكَ جَزَٓاؤُ۬هُمْ اَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللّٰهِ وَالْمَلٰٓئِكَةِ وَالنَّاسِ اَجْمَع۪ينَۙ

İsim cümlesidir. İsm-i işaret olan  اُو۬لٰٓئِكَ  birinci mübteda olarak mahallen merfûdur.  جَزَٓاؤُ۬هُمْ اَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللّٰهِ  cümlesi bu mübtedanın haberi olarak mahallen merfûdur. جَزَٓاؤُ۬هُمْ kelimesi haber olan bu cümlenin mübtedasıdır.

اَنَّ  harfi, اِنَّ  gibi ismini nasb haberini ref eder. İsim cümlesinin manasını masdara çevirir ve tekid eder.  اَنَّ  ve masdar-ı müevvel, mübteda olan  جَزَٓاؤُ۬هُمْ  kelimesinin haberi olarak mahallen merfûdur. 

 عَلَيْهِمْ  car mecruru  اَنَّ ’nin mahzuf mukaddem haberine müteallıktır.  لَعْنَةَ  ise  اَنَّ ’nin muahhar ismidir.  اللّٰهِ  lafza-i celâli, muzâfun ileyh olup kesra ile mecrurdur.

الْمَلٰٓئِكَةِ وَالنَّاسِ  kelimeleri atıf harfi  وَ ’la lafza-i celâle atfedilmiştir.  اَجْمَع۪ينَ  manevi tekiddir.

اُو۬لٰٓئِكَ جَزَٓاؤُ۬هُمْ اَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللّٰهِ وَالْمَلٰٓئِكَةِ وَالنَّاسِ اَجْمَع۪ينَۙ

İstînâfiyye olarak fasılla gelen ayet, isim cümlesi formunda faide-i haber inkârî kelamdır.

Tekid ve masdar harfi  اَنَّ ’yi takip eden  عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللّٰهِ  isim cümlesinde takdim-tehir ve îcâz-ı hazif sanatları vardır.  عَلَيْهِمْ  mahzuf mukaddem habere müteallıktır.  لَعْنَةَ ا  للّٰهِ ‘nin,  اَنَّ ’nin muahhar ismi olduğu cümle, masdar teviliyle takdir edilen  ل  harf-i ceri sebebiyle  جَزَٓاؤُ۬هُمْ ’un mahzuf haberine müteallıktır. Masdar-ı müevvel cümlesi,  اَنَّ  tekid edilmiş, faide-i  haber talebî kelamdır.

Az sözle çok anlam ifade etme amacına matuf  لَعْنَةَ اللّٰهِ  izafeti muzâfın tazimi, gayrıyı tahkir içindir.

Müsnedün ileyhin işaret ismi  اُو۬لٰٓئِكَ  ile marife oluşu işaret edilenleri tahkir ifade eder.

Ayette mütekellim Allah Teâlâ olduğu halde lafza-i celâlin zikredilmesi tecrîd sanatıdır.

اَجْمَع۪ينَۙ  manevi tekid kelimelerindendir. Hepsinin lanetinin aynı anda olduğunu ifade eder ve bunu vurgular.

Allah’ın laneti, onları rahmetinden uzaklaştırmasıdır. Diğerlerinin laneti, bunun için dua etmektir.

Lanet vardır diyerek lazım söylenmiş, rahmetten mahrum kalıp cehenneme gitmek şeklinde melzûm kastedilmiştir. Lâzım-melzûm alakasıyla mecaz-ı mürseldir.