Bu âyetlerde de “azgınlar”ın, âhiretteki kötü hallerine dair tasvirler yapılmaktadır. Yukarıda cenneti hak edenlerin tamamını kapsamak üzere “müttakiler” kelimesi burada ise cehenneme müstahak olanların tamamı için “azgınlar” (tâğîn) kelimesi geçmektedir. Böylece anılan iki kavram bu bağlamda birbirinin zıt anlamlısı olarak kullanılmış olup bu tür kullanımlar Kur’an terimlerinin anlamlandırılması ve genel olarak Kur’an’ın yorumlanması bakımından oldukça önemlidir.

Yukarıda cennetle ilgili maddî tasvirler için söylediklerimiz bu âyetlerde cehennemin maddî unsurlarla tasviri konusunda da geçerlidir; bu maddî tasvirin asıl amacı da muhataba uhrevî cezaların dehşetini tahayyül ettirmektir. Âhirette inkârcı ve günahkârlara maddî ve bedensel cezaların yanında mânevî ve ruhî cezaların da uygulanacağına dair âyet ve hadisler vardır. 

وَاٰخَرُ مِنْ شَكْلِه۪ٓ اَزْوَاجٌۜ

Ayet, atıf harfi وَ ‘la önceki ayete matuftur. 

اٰخَرُ  mübteda olup lafzen merfûdur.  مِنْ شَكْلِ  car mecruru اٰخَرُ ‘nun mahzuf sıfatına mütealliktir. Muttasıl zamir  ه۪ٓ  muzâfun ileyh olarak mahallen mecrurdur.  اَزْوَاجٌ  haber olup lafzen merfûdur.

وَاٰخَرُ مِنْ شَكْلِه۪ٓ اَزْوَاجٌۜ

Ayet önceki ayete matuftur. Atıf sebebi hükümde ortaklıktır.  اٰخَرُ  mübteda,  اَزْوَاجٌۜ  haberdir. Sübut ve istimrar ifade eden isim cümlesi, faide-i haber ibtidaî kelamdır.

 مِنْ شَكْلِه۪ٓ  car mecruru  اٰخَرُ ‘nun mahzuf sıfatına mütealliktir. 

وَاٰخَرُ  (başka tadılan yahut azap vardır.) Basralı iki kurra  اُخَرُ  şeklinde okumuşlardır ki, tadılanlar yahut başka azap çeşitleri vardır demek olur.  مِنْ شَكْلِه۪ٓ (O şekilden) o tadılandan yahut azaptan o şiddette vardır demektir. Zamirin tekil olması  ما ذُكِرَ (anlatılan) itibariyledir ya da  حَم۪يمٌ  ile  غَسَّاقٌۙ 'ı içine alan içeceğe ya da  غَسَّاقٌۙ ’a raci olmasındandır. Çift çift manasındaki  اَزْوَاجٌۜ  lafzı,  أجْناسٌ  demektir ki,  اٰخَرُ 'in haberi veya sıfatıdır, ya da üçüne (غَسَّاقٌۙ , حَم۪يمٌ  ve اٰخَرُ ) aittir. Yahut  اَزْوَاجٌۜ لهُم  gibi mahzuf car ve mecrurla merfûdur.  (Beyzâvî)

Ayet metninde ”türlü türlü" denilmekle her bir günahın değişik bir cezası olduğuna işaret vardır. Tıpkı ektikleri her tohumun kendisine uygun bir meyvesi olduğu gibi. (Ruhu’l Beyan)